Op vrijdag 26 mei was het de laatste grote tocht die ik moest maken om aan te komen in Santiago. Dat moest 38 km worden om 12 km voor Santiago uit te komen.

En als toetje voor die laatste dag werd ik getrakteerd op wolkbreuken. Het leek wel of ik van de ene naar de andere wolkbreuk liep. Met iedere keer een onweersbui erbij. En dat vond ik doodeng. Maar ja stil staan had weinig zin en nat was ik toch al dus uren lang doorgelopen. Weer met een hoop volk om me heen. Het was bijna niet mogelijk om ee foto te maken zonder dat er een rugzak of een petje opstond. Na drieeen werd het wat droger en verdween iedereen van de weg om de spullen te drogen. Maar ik wilde door, omdat ik genoeg had van al die drukte dus heb die 38 km gedaan. Dat was wel even genoeg. Heb in drie dagen 115 km gelopen en mijn spieren en rug begonnen nu wel een beetje te protesteren. Met de 4 daagse loop je weliswaar de 40 maar dan loop ik met alleen wat geld en een waterflesje. Nu met 10 kg op de rug en een continue soort 7 heuvelentocht. Maar goed, eenmaal in de herberg op tijd naar bed met het idee dat ik vandaag dan lekker vroeg in Santiago zou komen. En misschien, misschien wel mijn nieuwe mobiel zou kunnen ontvangen. De mijne heeft nog meer mankementen, ik kan internet helemaal niet meer opstarten dus ook geen foto s meer sturen. Wel jammer, ik heb een mooie foto van een wandelpad na een regenbui. Het lijkt een rivier. Het was wel zo dat na die regen het bos nog lekkerder rook dan de dag ervoor. Je rook eucalyptisch en hout dus het leek net alsof je in een sauna liep. Het was er in ieder geval vochtig genoeg voor.

Maar goed, gisteren was ik te moe om nog een stap te zetten om iets te eten, dus op tijd naar bed. Ik heb het er lang niet over gehad, maar afgelopen nacht was heel erg. Het was nu echt een stereo snurkpartij. Ik lag tussen 2 van die snurkers in die denk ik een wedstrijd hielden. Ik had er spijt van dat ik onderweg niet ergens een waterpistooltje heb gekocht en stelde me helemaal voor dat ik die twee eens trakteerde op wat waterstralen. Maar helaas, ik had alleen mijn e reader waar ik al heel wat uren leesplezier van heb gehad in de nachtelijke uren.

Aan het typwerk kun je zien dat het weer een normale taal is, maar helaas helaas nog niet via de mobiel. De herberg waar ik nu slaap heeft gelukkig een computer. Na een bezoek aan het postkantoor en weer heen en weer gebel is het waarschijnlijk zo dat ie op het punt staat om vanaf Ponferade naar Santiago gestuurd te worden.

Maar goed, vanmorgen om 7 uur liep ik buiten voor de laatste 12 km naar Santiago. En die waren zo gelopen, Het ging weer helemaal goed met de spieren. Misschien helpt mijn dagelijkse dieet wel mee: al weken neem ik 2 bananen en een magnesiumtablet per dag.

0m 9 uur stond ik bij de stadsgrens en om half tien bij de kathedraal. Ik heb niet eens voor de kathedraal een foto gemaakt, zo mooi zag het er niet uit want de torens staan helemaal in de steigers. Maar het is een gigantisch complex met allerlei bijgebouwen. Morgen ga ik het zien: dan is er om 12.00 uur eem pelgrimmis en dan wordt het grote wierookvat door de kerk geslingerd. Ik moet wel om 11 uur daar zijn anders kan ik niet zitten. Dat wierook vat weegt gevuld 100 kg , hangt aan een 35 meter lang touw en wordt door een aantal kerklieden aangeslingerd en zwaait dan door de kerk. Het is inmiddels al twee keer de kerk uitgeslingerd. Zul je op je hoofd krijgen zeg.

Na afgelopen bijna slapeloze nacht had ik mezelf beloofd om een kamer voor me alleen te zoeken, ik vond dat ik dat wel had verdiend. Maar mooi niet. De laatste kamer ging net voor m´n neus weg. En dat was 11 uur vanochtend. Dus toch maar weer een herberg. Maar waar ik nu zit is wel een prima plekje. Met zes man op de kamer waarvan maar 1 man geloof ik. En het is echt zo: mannen snurken veel meer dan vrouw. Ik ben nu een expert. Ook de herbergen zitten mudjevol. Ik kwam een bekende pelgrim tegen en die was al 2 uur op zoek naar een slaapplek. Was ik even blij dat ik zo vroeg was.

Maar het feit dat er om 11 uur niets meer te boeken valt hier, dat zegt dus al genoeg. De stad barst uit zn voegen zoveel mensen zijn er. Om tien uur was het druk maar te doen, vanmiddag vanaf 16.00 uur was het chaos. Straatjes helemaal vol, overvolle souvenirswinkels, en rijen files en lawaai van een kermis.

Op een van de pleinen van het kathedraalcomplex was een podium gebouwd met een popband die daar optrad. En het plein had zo n beetje de sfeer van het museumplein in Amsterdam met koningsdag.

Op een gegeven moment zag ik naast de kathedraal wat vaandels voorbij komen dus ik dacht dat het een of andere processie was. Dus bleef ik even in de mensenmassa staan. Het bleek een hele lange optocht te zijn met allemaal mensen die verkleed waren in star wash figuren. Allemaal van die engerds met zwaarden en die futuristische geweren.

Maar ik heb me prima vermaakt als echte toerist en die souvenirshandel eens bekeken. En steeds de weg kwijt. Gelukkig is de kathedraal er om me op te orienteren. Ik kan dan wel 800 km van streek naar streek lopen, zonder te verdwalen, maar een stadsplattegrond kan ik nog steeds niet lezen.....

Nu de plannen voor de volgende dagen: morgen mijn compostela halen. Er stond vandaag een rij van 2 uur en daar had ik geen zin om tussen te staan dus morgenochtend hoop ik dat het wat rustiger is. Dan naar de kathedraal en in de middag een naar wat meer gebouwen kijken hier, i.p v de winkeltjes en de terrasjes....

En maandag wordt er weer gewandeld. Dan het toetje. Nog 115 km. Ik ga eerst naar Muxia en dan zak ik de kust af naar Finisterra. En dan is het klaar. Met de bus terug naar Santiago en uitzoeken hoe ik weer thuis kom Dat is nog een verrassing. Vliegtui, bus of trein. Dat zie ik dan wel weer. Ik moet gauw mijn verhaal opslaan want mijn tegoed is op. Adios