Dag Allemaal,

Allereerst heel heel erg bedankt voor jullie super lieve woorden, via sms, de app, dit blog, telefoon en even aanwippen met bloemen, taart en zelf een cd tje!! Dat heeft mij heel erg goed gedaan. Zoveel meelevende mensen om me heen! Dank jullie wel.

Hoe verder?

Toen ik thuis kwam was onze woonkamer totaal gestript. Dat was ook de bedoeling. In de tijd dat ik weg zou zijn zou Helmut de kamer helemaal opknappen. Dus de eerste twee weken stond in het teken van alles leeghalen. Dus ik kwam in een hele "gezellige" kale woonkamer met als tapijt zachtboardplaten. Gelukkig staat er nog een tafeltje met een zonnebloemkleedje, dat scheelt!

Maar goed, na toch wel 2 dagen me wel heel erg ontgoocheld gevoeld te hebben, begin ik nu toch weer "aan" te komen en dan maken we maar van de teleurstelling een deugd door vandaag de klus kleren aan te trekken en te balanceren op een trapje met in de ene hand een plamuurmes om witsel af te steken en in de andere hand een doek met ammoniak.Een totaal andere odeur dan de appelbomen en de houtvuurtjes van het Franse land.

Dus i.p.v. kilometers te lopen zal ik voorlopig met schuren, verf en opruimklussen bezig zijn. Maar het positieve hiervan is dan ook wel weer dat Helmut dit niet allemaal alleen hoeft te doen en dat het met mijn hulp (hopelijk) wat sneller gaat.

Verder heb ik besloten om volgende week nog maar een weekje vakantie te nemen. Dat was toch al gepland. Op de agenda staat een dagje sauna met Sarah en 2 dagen een beetje rondsjouwen in Maastricht.

Het volgende plan is dan om daarna zo snel mogelijk te gaan werken in de hoop dat ik nog ergens ingepland kan worden. Mocht dat niet zo zijn dan doe ik een beroep op iedereen die dit leest.

Want; er moet weer gespaard worden. Vandaag heb ik nog een plan gemaakt: zo snel mogelijk naar de dermatoloog, ik hoop dat het me lukt om een beetje voor mijn de beurt te gaan, vervolgens uitgebreid advies vragen over wat ik kan doen met m'n voeten. Daarvoor ruim drie maanden de tijd te nemen, flink blijven lopen en tegen half augustus, als het goed gaat: tja het bloed kruipt waar het niet gaan kan: dan vertrek ik weer (mits mn baas het goed vindt) en dan start ik waar ik nu geeindigd ben. Een nieuwe poging om door te lopen naar Santiago. Maar ik doe het alleen als ik zeker weet dat de huid van m'n voeten goed is. En anders wordt het voor een langere tijd uitgesteld.

Zo dat was een hele lange zin, waar ik de hele dag op heb gebroed, onder het stof happen door. Maar dat is voorlopig nu mijn doel.

Ik weet niet hoelang een reisblog in de lucht blijft als je niet schrijft, Dus misschien moet ik dan maar een keer in de maand of zo over de voortgang schrijven en dan als alles meezit komt in augustus deel 2 van de Camino.