Eerder een nieuw verhaal dan verwacht. Mijn bedoeling was ergens in juni de voortgang van het eventuele vertrek in augustus te melden. Maar het is nu zeker: er is geen vertrek in augustus.

Ten eerste: ik zou niet eerder weg kunnen dan de eerste week van september vanwege teveel collega's op vakantie. En al googelend op oude Santiago verslagen van mensen die in oktober in Spanje liepen, kwam ik er achter dat het daar om 7.00 s morgens nog donker is en uiteraard zijn de avonden ook veel korter. En daar heb ik geen zin in. Ik hou van hele lange dagen en s' morgens lekker vroeg op pad gaan en niet in het donker ergens in de bergen te moeten lopen.

Ten tweede: ook al zou ik het hebben gewild, ik zou het niet gekund hebben. Het lopen gaat op dit moment helemaal niet meer.

Vorige week nam ik een dagje vrij van het schuurwerk (ja ja dat is nog steeds niet klaar, we schuren hier tot het bot....En weet je, superhandig je hebt niets voor je haren nodig om ze in model te houden, ze blijven gewoon in elk model staan door al het stof.) en had zin om een wandeltochtje van een kilometer of 15 a 18 te gaan lopen. Lekker de bossen in met de hond.
Helaas, na amper 4 km ben ik van ellende maar naar een weg gelopen om de bus naar huis te pakken, want ik voelde, dat als ik door zou lopen ik de hele voeten weer kapot zou lopen.

Dat was even een flinke confrontatie van onvermogen. De kop wil bewegen, de spieren en de benen zijn in orde maar de voeten willen niet.

Op dat moment viel voor mij ook de beslissing om hoe dan ook, in september niet te vertrekken. Als ik nu nog niet eens 4 km per dag kan lopen dan kan ik in september echt geen 30 per dag voortkuieren. De kogel was dus hiermee door de kerk. En dus is dit het laatste verhaal van 2016. En voor mij weer een momet van opnieuw de plannen bijstellen.

Ik hou absoluut de mogelijkheid open om volgend jaar weer te vertrekken. En dan schrijf ik gewoon weer verder! Maar ik zal eerst moeten afwachten hoe het verder gaat met de genezing.

Inmiddels ben ik er achter wat er aan de hand is. Niet te filmen, maar ik blijk een allergie te hebben voor leer en lijn. Wie had dit ooit kunnen verzinnen. Nou ja de dermatoloog dus. Ik heb een uitgebreid onderzoek in het ziekenhuis gehad, er zijn stukjes uit de schoen gesneden, uit het leer, zool en hak en op mijn rug geplakt, mocht 4 dagen niet douchen (lekker met al dat geklus) En na 4 dagen waren die plekken super geirriteerd. Tja. Toen werden mij wel een heleboel dingen duidelijk. Al1,5 jaar geklooi, tegen beter weten in allerlei crempjes smeren, er van uit gaan dat het allemaal aan de eeltafwijking lag, maar het bleek dus door de allergie te komen. En in Frankrijk dan een explosie aan irritatie omdat ik ze daar bijna iedere dag aanhad.

Nu dacht ik dat ik wel heel raar in elkaar zat, maar al googelend kwam ik er achter dat veel vrouwen hier last van hebben dus dat viel me alweer mee. Ik had er zelf nog nooit van gehoord.

Hoe verder? Wordt een beetje lastig. Door mijn eeltproblematiek verdraag ik geen syntetische stoffen, dus de laatste 30 jaar heb ik alleen maar leren schoenen gedragen.En dat gaat nu ook niet meer. Ik heb niets anders in de kast, dus in huis loop ik op: blote voeten, barrevoets, des pieds nudes, mijn moeder zou zeggen op de blote poelepatatjes. En buiten, weer of geen weer, maar op de charmante teva's. Moet er nog bijkomen dat ik nog een allergie ga opbouwen voor katoen. Kan ik lekker helemaal in m'n nakie lopen. Ik had beter bij een van de natuurvolken geboren kunnen worden.

Maar goed, internet heeft alle antwoorden. Er zijn heel veel leuke hypoallergene en veganistische schoenen te koop dus nu heb ik mooi een hele geldige reden om eens lekker te gaan shoppen.... Eerst alle leren schoenen naar de zolder, waarschijnlijk voor een hele lange tijd en dan naar de veganistische schoenenwinkel.....Of hypoallergeen. Ik moet eerst nog met de dermatoloog overleggen wat voor mij het beste is.

Dus dat was voor 2016 het einde van de Camino. Het is sowieso een tijd van afscheid nemen. Eergisteren is dochterlief voor drie weken naar Amerika vertrokken en over 2 weken vertrekt manlief met de motor naar de Dolemieten. En verder is mijn kat, Kareltje, m'n dikke maatje, waar ik al eerder over schreef, vertrokken naar de eeuwige jachtvelden.

Dat was het dan. Iedereen een goede zomer toegewenst. Ik had zelf niet verwacht dat ik vanuit Frankrijk zoveel zou schrijven. Ik was dat helemaal niet van plan. Maar het gebeurde gewoon vanzelf. En ik vond het heel leuk te zien dat ze zoveel gelezen werden. Dat kon ik nl. in de statestieken van de site zien.

Dus wie weet, tot volgend jaar.