Mijn laatste nieuwtje is dat ik in deze laatste week van 2016 de treinreis naar Parijs heb geboekt. Hoe langer je wacht met boeken, hoe duurder het wordt, dus nu ik toch besloten heb om te gaan dan maar gelijk handelen. Ik ga 7 april vertrekken. Om 6.15 vanuit Amsterdam en dan kom ik tegen 9.45 uur in Parijs aan, als er tenminste geen rare pakketjes op het station worden gevonden, zoals vorig jaar.

Vanaf Parijs valt er nog niets te reserveren, maar dat zie ik nog wel. Ik reis door naar Thiviers, het stadje waar ik vorig jaar ben gestopt. En dan is het nog een toertje van 1400 km. Eens kijken of het nu wel gaat lukken.

De rugzak is van zolder gehaald, de meeste spullen liggen al klaar om er in te doen, want ik wil weer een tijdje met rugzak op wandelen, om de schouders weer een beetje te trainen.

Het komt nu wel goed uit dat ik al een keer ben vertrokken, ik weet nu wat ik thuis kan laten. Ik ben nu bekend met de slogan van de doorgewinterde pelgrim; alles wat je thuis laat is mooi meegenomen.

Er moet ook minder mee aan spullen en kleding want er gaan nog een extra paar schoenen mee. Dat zet de teller op drie.....Bergschoenen, Birkenstockjes voor s avonds en de grove teva's als ik de bergschoenen niet meer verdraag. Niet echt een pelgrim, als je bedenkt dat ze vroeger op de blote voeten gingen. Maar ik moet de onderdanen wel een beetje vertroetelen anders weet ik zeker dat ik het niet haal.

Dus er moest kritisch naar gekeken worden,. Ik heb de halve hutkoffer met verzorgingsprodukten en medicijnen eruit gehaald. Als ik wat nodig heb dan zijn er genoeg apotherkers in Frankrijk. Tot vervelends toe eigenlijk.

En verder alleen maar 1 klein stukkie zeep voor lijf, haren, kledingwas en de afwas. Het leven wordt heerlijk simpel

En ik kan ook nog een deel uit mijn reisboek knippen. Het stuk wat ik al heb gehad. Elk grammetje telt he.......

Dus 7 april ben ik weg, geen idee of ik ga schrijven, ik zie het wel. Ik ga in ieder geval met de stille trom vertrekken. Geen afscheidsfeestjes meer. Is ook weer zo sneu als ik 2 weken later weer hier op de stoep sta. Ben ik net Heintje, die nam ook steeds weer afscheid en kwam weer terug (voor de jongere generatie die meeleest: Heintje was een jonge smartlap zanger die iedere keer zei dat hij met de zangcarriere wilde stoppen en na een tijdje weer begon)

Dus ik ga er stilletjes vandoor; alleen een etentje met manlief, want dochterlief zit dan voor 5 maanden ergens heel hoog in Finland. In Jesfiyla of zoiets. Ik heb in ieder geval uitgerekend dat als ik in Spanje zit we 4000 km van elkaar af zitten. En Helmut zit daar precies tussen in. 2000 km van de een en de anders verwijderd.Je kan een mooie diagonale lijn dwars door Europa trekken van Noord Finland naar Spanje..

Dat was het voor vandaag. De bijna laatste dag van 2016. De laatste dag van het jaar en de eerste dag van het nieuwe jaar mag ik werken dus ik doe de rest van die dagen lekker rustig aan.
En dan de 2e dag van het nieuwe jaar ga ik fris en fruitig op pad met mn gevulde rugzak voor een oefening van 15 km.

Iedereen een fijne jaarwisseling toegewenst en natuurlijk ook een gelukkig 2017. Ik was dit jaar te lui om kerstkaarten te schrijven en husband Helmut had er helemaal geen zin in. Dus wie ik zo bereik is mooi meegenomen.

Volgend jaar misschien een kerskaart met de kathedraal van Santiago erop. Het moet toch een keer lukken toch? En zo niet dan maar een keer met de motor

Tot een volgende keer.

Liefs, Ria