Het leven met een blog gaat niet over rozen.... Heb al 2x een tekst geschreven maar ben m 2x kwijtgeraakt. Nu probeer ik het op een andere manier maar doe het wel in delen uit veiligheid.
Ik weet niet meer zo goed waar ik gebleven was maar ik weet nog wel dat het over de grote herberg net over de grens ging en dat ik daar moordneigingen had. Bij het weggaan sleurde iedereen met rugzak en stokken iedereen tegelijk de schoenen aan dus kreeg je konten tegen je aan omdat men bukte. En ik had verschrikkelijke zin om flink met m'n stokken in het rond te meppen. Maar ja als fatsoenlijk mens doe je dat niet dus als er weer iemand tegen m'n hoofd dutste en sorry zei liet ik m'n vriendelijkste glimlach zien en zei don't worry no problem. Ik zei nog net niet don't worry be happy.
Maar ik maakte heel erg gauw dat ik daar weg kwam. Het was allemaal supergoed geregeld hoor daar niet van maar voor mij even te veel mensen na drie weken stilte.
Ik ben inmiddels alweer een week in
Spanje en 2 provincies door. De Navarra en de Rioja. Prachtige wandeldagen gehad. De Navarra is echt zo mooi. Deed me een beetje aan Toscane denken. Heuvels dennenbosjes ik liep langs rivieren beekjes en had mooie uitzichten op de uitlopers van de Pyreneeën waar kleine dorpjes tegenaan geplakt waren en buizerds rondzwermden. Ik kwam door wijnvelden en olijfgaarden zag cypressen en rook de wilde bosazalea en overal wilde tijm. Heel gelukkig liep ik toch nog vaak alleen omdat na de start de mensen menigte zich al gauw verspreidde. Je krijgt op een gegeven moment een voorhoede en een achterhoede en ik dreutel daar een beetje tussenin
De laatste dag in de Navarra begon supergoed echt genietend van het landschap ging ik heuveltje op en weer af. Niks geen gedoe met pijn in de knieën nergens last van. En bovenaan weer een prachtig uitzicht. Maar ja het kan niet altijd zo geweldig blijven; binnen enkele minuten donkere wolken en uren lang slagregens hagel koude wind en onweer. Dat is het leven van een pelgrim????. Aangekomen bij de herberg was die over vol met een zaal met 20 stapelbedden helemaal bezet en overal natte kleding over de bedranden. Tot overmaat van ramp moest ik bovenin en er waren geen zijranden????. Tussen 40 man is er een aardig percentage snurkers dus dat was een niet zo geslaagde nacht. Met een Japanse dame waar ik een paar woorden mee had gewisseld en die het ook helemaal had gehad heb ik in logrono een pension kamer gedeeld. Dan maar wat meer betalen maar e ven een lekker met met echte lakens. Want ja die slaapzak is ook wat. Ik draai nog al eens en voor je het weet lig je ingepakt als een rollade in dat ding en kun je gaan kant meer op en moet je eerst je lijf weer een paar keer opwippen voordat je weer normaal kan liggen. Dus ik was erg blij met dat lekkere bedje met echte lakens. Maar helaas bleek de frêle Japanse dame ook lid van het snurkpeleton en ging tekeer als een bootwerker. Ik heb mezelf beloofd dat ik 1x in de week iets zoek waar ik helemaal alleen ben! Ik zit nu bij de nonnen van de cistercienzen en ga stoppen. Iedereen moet 22 00 op stok en om half acht weer de deur uitzijn. Helaas moet ik weer boven slapen en ik heb echt geen idee hoe ik er in moet komen want er is zelfs geen trapje aan de zijkant
Volgende keer meer

Verstuurd vanaf mijn iPhone