Het is alsof het zo moest zijn; op het moment dat ik bijna niets meer kan met mijn mobiel heb ik een slaapplaats in een klooster bij de nonnen en ze hebben een computer!!!!! De eerste die ik zie na bijna 5 weken op pad te zijn. En het lukt ook nog om bij mijn reisverslag te komen, daarbij heb ik een lange middag waar ik toch verder niets te doen heb dus alle tijd om te schrijven.

Zoals Helmut als schreef mijn mobiel heeft een aantal dagen geleden water binnen gekregen. Ik heb er mee in de zon gelopen, ik heb ´m twee dagen in een pak rijst gestopt en meegesjouwd in de rugzak, maar het helpt niet veel. De app werkt nog steeds niet, veel letters doen het niet en het fotostoestel doet raar. Ik ben bang dat het einde verhaal is maar ik kan niet eerder wat doen dan dat ik in een grotere stad ben want ik kom echt alleen maar door hele kleine dorpjes. En die stad, Leon is 125 km verderop. Maar goed, ik kan nu even lekker op de computer schrijven.
We zijn inmiddels alweer een paar dagen verder, zoals gezegd, 125 km van Leon af. Ik heb afgelopen dagen weer prima weer gehad maar ook een dag zo verschrikkelijk slecht. Maar ja dat hoort erbij, Ik ben inmiddels al 3 dagen op de Meseta, de hoogvlakte. Ik hoorde en las vooraf dat deze erg saai zou zijn maar ik vind het heerlijk hier. Een rotklim er naar toe, mopperend die bult op, maar eenmaal boven al drie dagen helemaal in mn nopjes. Eindeloze velden, geen boom, geen struik te zien, eindeloze verten gekleurde velden, in licht- en donkergroen. Gele en roodachtige velden en de weg recht toe recht aan. Je hoeft nergens op te letten, alleen maar doorlopen naar het Westen. Nou heb ik wel geluk gehad met het weer. Het kan er nogal spoken met erg koude wind en heel veel regen. Maar de zon scheen volop en in de middag was het alsof je door een oven aan het wandelen was. Vandaag had ik er een stukje klassieke muziek bij en ik had steeds het gevoel dat ik door een film liep.
Voordat ik de Meseta opging (ook wel Tierra de Campos) was ik in Burgos. Als je er ooit in de buurt komt, de moeite waard om te bekijken. De kathedraal is echt prachtig. Een van de mooiste bouwwerken die ik gezien heb naast de Sagrada in Barcelona en de Notre Dame in Parijs.
Burgos had een supergrote pelgrimsherberg, een groot modern gebouw met 5 verdiepingen, 200 bedden en om 17.00 uur was alles bezet. Maar alles was daar goed geregeld, grote keuken en mooi sanitair. Ik had daar een beetje het gevoel dat ik op een indoor-camping zat. Wel weer helaas een bovenslaper......
Ik had in eerste instantie wat langer in Burgos willen blijven, maar bij nader inzien heb ik geen zin in grote steden. Dus een middagje een beetje rondkijken vond ik wel genoeg. Ben daar wel naar de pelgrim mis gegaan, die werd gehouden in een deel van de kathedraal. Maar ik verstond er echt helemaal niets van. Ik had gedacht dat ie in het Latijn zou zijn dan had ik het nog wel een beetje kunnen volgen, maar alles was in het Spaans. Ook met een aantal rituelen die ik nog nooit gezien had in een mis. Maar het was interessant en de omgeving al helemaal. Goud en nog eens goud en overal engeltjes met bloemetjes, dus er was genoeg te zien.
Af en toe las ik een rustmiddag in, zoals nu. Dan loop ik 20 km en dan stop ik, Om een middag niks te doen, wat orde op zaken te stellen en vandaag was het wel weer eens nodig om die hooiberg op mijn kop te wassen. Was al een week geleden, maar nog geen vet te zien, maar toch..., als is het maar om het stof er uit te wassen.
Als ik 20 km loop is dat een rustig dagje, verder loop ik tussen de 25 en 35. Echt niet omdat ik haast heb, maar je moet voor 8 uur uit de herbergen zijn, dus je hebt de hele dag. En ik heb ik geen zin om elke dag uren in en rondom een herberg te hangen, ik loop dan liever door. Als het zo mooi weer is blijf ik liever lekker buiten in beweging.
Ik ben hier echt het nakomertje... Ik ben altijd zo n beetje het laatst de herberg uit. En dan sta ik om half acht buiten en heb ik ontbeten. De rest is er om 6 uur, half zeven als een haas vandoor gegaan. Zonder ontbijt. Dan doen ze in het volgende dorp. Het is hier s morgens net een militaire club. Opstaan, rugzak inpakken en weg. Een paar dagen geleden stond er een om half vijf op en vertok een kwartier later. Die man blijf ik tegenkomen dus ik loop echt niet minder als hij, ook niet als vele anderen maar ik loop langer door. De meesten willen uiterlijk om 14.00 ergens zijn omdat ze bang zijn dat er geen bed meer is. Maar ik heb nog niet meegemaakt dat ik geen bed had en op deze manier loop ik s morgens en s middags veel alleen. Helemaal goed.

Ik begin inmiddels al echt gewend te raken aan het slapen tussen allemaal vreemde mensen. Maakt me niks meer uit. Moet ook wel want ongeveer 100 km voor Santiago wordt het nog veel drukker. Er komen dan wat andere aanloopwegen erbij en mensen die het begeerde papiertje de Compostele willen halen, krijgen die ook als je 100 km ervoor begint. Dus dat wordt nog wat. Ik verwacht een soort Via Gladiola.
Maar dat zien we dan wel weer. Ik blijf hetzelfde doen als altijd, ik praat als ik zin heb en heb ik er geen zin in dat praat ik niet. Tijdens het lopen sowieso nooit, hoogstens een kwartiertje en dan heb ik er genoeg van. Ik vind dat ik dan teveel van het landschap mis. Ik heb in deze vijf weken nog geen enkele keer gehad dat ik geen zin had om te gaan lopen. Iedere dag begin ik te lopen en verheug me op wat ik die dag weer te zien krijg.

´s Avonds hoor je nog al eens wat levensverhalen. Mensen die een echtscheiding verwerken, mensen die erover te denken om te scheiden, mensen die van baan willen veranderen en mensen die op deze tocht hun zielsverwant hopen te ontmoeten.
Ik heb zelfs al sjans gehad op mn oude dag haha. Een Italiaan die me steeds ma Belle noemde en een Spanjaard met zijn zoetgevooisde praatjes. Ik noemde ze allebei Don Juan en heb ze heel duidelijk gemaakt dat ik best wel in ben voor een praatje maar als ze een partner zoeken dat ze dan beter door kunnen lopen. Dan is het maar direct duidelijk. Aan deze directheid moesten de heren wel een beetje wennen maar ach, daarna kon je tenminste normaal babbelen zonder poespas.
Gisteren at ik aan een tafel met 2 Koreanen en een stel Fransen. Het Engels van de Koreanen was nou niet echt om over naar huis te schrijven dus zij namen Google vertalingen erbij. Nou, daar komen dan echt de meest hilarische vertalingen uit. Een van de Koreanen was een gepensioneerde dirigent, ik vertelde dat ik op een koor zat, we kregen het over muziek , hij hoorde dat ik de messiah van Handel kende en hij zette met mij het Halleluia in waarna zo´n beetje iedereen bijviel, hij ging er bij staan en begon te dirigeren. Dat zijn echt hele leuke momenten.

Soms loop je kilometers lang op een veldweg langs een gewone weg, waar dan auto´s rijden. Dan zou ik zo graag willen weten wat de Spanjaarden denken over die kolonnes mensen met rugzakken die voorbij sjokken. En iedere dag weer een nieuwe kolonne. Ze moeten toch wel denken dat je van Lotje getikt bent om dat dagen lang te doen. Jammer genoeg kan ik het ze niet vragen, maar ik zou het best willen weten.
Morgen weer een nieuwe dag. Weer een Meseta dag, dat duurt nog wel een paar dagen. En morgen is er veel regen voorspeld.......