Ik ben niet naar het Griekse eiland Samos gevlucht! Ik zit nog steeds in Spanje en een paar kilometer van Samos vandaan. Maar ik vond het wel een mooie titel. In Samos heb ik gisteren een prachtig klooster bezocht. Ik heb echt nog nooit zo n mooi klooster gezien.

Maar nu naar vandaag, als je mobiel het niet doet dan kom je nog eens ergens, ik zit hier in het kultuur huis en mag de computer gebruiken. Nu had ik al een stuk verhaal klaar, maar toen liep de computer vast. Ik start weer opnieuw, maar als de boel weer vast loopt dan geef ik het op.

Het mag duidelijk zijn dat het niks geworden is met mijn nieuwe mobiel. Ik keek er erg naar uit om in Ponferrada aan te komen om mijn telefoon op te halen, maar die was nog niet aangekomen. Heb zo n drie uur op het postkantoor doorgebracht, maar geen mens weet waar het geval uithangt. Als ie toch nog in Ponferrade aankomt dan wordt die doorgestuurd naar Santiago. En als ie daar nog niet is dan moet ik weer opdracht geven om m door te sturen naar nederland. Mobiel wou ook eens rondreizen.....

Maar goed, mijn oude mobiel is nu helemaal van het padje. De s en de v letters zijn weer terug maar nu doen anderen het niet, of driedubbel en als ik de correctietoets gebruik dan ben ik weer het hele woord kwijt. Whats app kan ik niet gebruiken, maar als ik internet opstart kan ik wel de mail ontvangen en foto s versturen Dat is al wat. Maar als ik een sms je stuur naar huis dan ben ik heel lang bezig om een zin te typen dus een verhaal gaat echt niet lukken.

Zoals gezegd is zit in Sarria, heb inmiddels de provincie Leon verlaten, waar ik zo ? 400 km in heb gelopen en heb al weer aardig wat in de provincie Gallicie gelopen, die weer heel anders is wat betreft de natuur.

Het laatste deel in Leon was echt prachtig, heuvels weer vol met brem, lavendel en thijm. Heel stil heb zeker drie dagen alleen door de heuvels gezworven. Geen gekleets voor me of achter me en geen venijnig getik van andermans stokken. Veel mensen hebben geen rubberen dopjes op de stokken wat heel irritant is. En doordat ik een ander loopritme heb dan de anderen, loop ik meestal alleen.

Het laatste gedeelte van Leon is echt een vakantietip. Zeker ook voor de motorrijders onder de lezers, het is heel rustig, er loopt maar een weg en het is echt prachtig.

Gallicie is weer heel anders, veel oude loofbossen, met kleine paadjes en heel veel oude stenen muurtjes. Doet me sterk aan Frankrijk denken. Ik kwam langs en door hele oude dorpjes, vervallen huisjes en boerderijen en het leek alsof je eeuwen terug was in de tijd.

Ik ben inmiddels ook het Cruz de Ferro voorbij. Het bekende kruis op de pelgrimweg waar je je zielezorgen kan achterlaten door middel van een steen die je van huis hebt meegenomen. Ik heb daar een tijdje staan kijken naar die berg. En het is wel heel bijzonder als je bedenkt dat daar al stenen bij liggen van de pelgrims uit de Middeleeuwen. Toen werd dat al gedaan.

Ik heb de laatste dagen flink moeten klimmen, ben er ook wel een beetje klaar mee en daarom heb ik gisteren en vandaag niet veel gelopen, even pas op de plaats en dat is ook wel even lekker, Maar ik ben wel een beetje trots op mezelf, er was op een gegeven moment een keuze: of 8 km langs de weg lopen of 10 km de heuvels in. Heb een tijdje staan dubben wat ik zou doen. Maar ja het Spaanse asfalt en auto s vind ik niet echt boeiend dus toch maar gekozen voor het klimmen. Het was hoof, steil en zo heet dat het zweet me uit de ogen druppelde, maar de vergezichten waren super mooi. Dus wie weet misschien wordt het toch nog wat voor mij, dat klimmen.

Ik beweeg me hier voort als een slak als je me met de andere lopers vergelijkt, Ik loop niet harder dan ongeveer 3,5 km per uur, Ik word echt door iedereen voorbij gelopen. Maar ik loop zo n 8 a 10 uur door dus dan kom je ook een heel eind. De anderen zitten tegen 13.00 uur in een cafe of liggen een paar uur in bed. En zo heb ik de meeste tijd de weg helemaal voor me alleen.

Je zou er zowat een tv spel programma van kunnen maken. De kilometer en bed race naar Santiago.. Ik kom soms wel Hollanders tegen die gelukkig zich ook niet de kop gek laten maken door dit rare gedoe.

Dit levensritme bevalt me prima, lopen slapen, eten...Heerlijk toch. Ik heb al 6 weken niet gekookt, geen boodschappen gedaan, geen tv gekeken. Het leven is super simpel. Alleen maar heel veel kijken. En sinds gisteren begint het eindelijk een beetje echt Spaans weer te worden, lekker heet, dus helemaal goed.

Ik zit nu precies 115 km van Santiago af, dus al heel dicht bij de 100 km. De grens waar korte afstand wandelaars mogen beginnen om de begeerde compostela te behalen. Daarbij komen er andere Camino s erbij. Ik ben erg benieuwd wat dat gaat worden. Als het echt zo is dat je de hele dag in kolonne moet lopen dan ga ik grotere afstanden lopen om daar gauw doorheen te zijn, want daar heb ik echt geen zin in.

In de weekenden is het opvallend drukker, de Spanjaarden doen dan iedere keer een stukje.Ik kwam even in een groep van zo n 30 wandelaars terecht, die rondom me heen kwaakten, dan loop je gauw even wat harder dan die 3,5 km.

Naast de horeca en de herbergen vaart het vervoer er wel bij. Hele hutkoffers worden versleept iedere keer naar de volgende herberg en taxi s rijden af en aan om pelgrims die gestrand zijn naar een volgende herberg te brengen.

In elk gehucht is er wel een apotheek en in iedere grote plaats is er om de 500 meter wel een apotheek en er gaan meters pleister en kilo s pijnstillers hier over de toonbank. Ik prijs mezelf echt gelukkig dat ik niks nodig heb. (Afgezien dan even gelden een anti braakmiddel) Maar dat is echt super, ik heb nergens last van, ik heb nog geen dag gehad dat ik geen zin had om op pad te gaan. (uiteraard buiten het ziek zijn om) .

Ik ga lekker in het zonnetje zitten met een sangria en morgen aan de laatste 115 km beginnen naar Santiago